Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Η ΑΝΔΡΟΣ, ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΝΑΥΤΟΣΥΝΗΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟ. ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ.


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΝ ΑΝΔΡΩ


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΝ ΑΝΔΡΩ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΝ ΑΝΔΡΩ

Ένα βαθύ ποτάμι που αυλακώνει τη μνήμη των κατοίκων της Άνδρου κυλάει εδώ και 34 χρόνια.  Ένα ποτάμι δάκρυα που πασχίζει να γυρίσει πίσω στον χρόνο, να εκβάλει στη θάλασσα εκείνης της ζοφερής χειμωνιάτικης νύχτας του Φεβρουαρίου του 1983 όταν το νησί της ναυτοσύνης, η Άνδρος πλήρωσε βαρύ φόρο στην ίδια την τροφό της.  Ποιος δεν έκλαψε τη νύχτα αυτή, ξαγρυπνώντας στο τηλέφωνο, στο ραδιόφωνο, στη τηλεόραση, προσμένοντας το χαρμόσυνο άγγελμα της διάσωσης των ναυαγών του πλοίου "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" εις μάτην;  Μαζί με το κουφάρι του πλοίου που αναπαύεται κάτω από τα νερά του Κάβο Ντόρο βυθίστηκε ολόκληρο το νησί σε πένθος απύθμενο. 

 Τη παραμονή της 23ης Φεβρουαρίου 2017 στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναχράντου τελέστηκε η καθιερωμένη από χρόνων Ιερά Αγρυπνία επί τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης και το Μνημόσυνο υπέρ των θυμάτων του ναυαγίου. Το αναλόγιο εκοσμήθη υπό των μουσικολογιωτάτων ιεροψαλτών και εκλεκτών φίλων της Ιεράς Μονής κ. Κωνσταντίνου Λιοπύρου, κ. Ευάγγελου Λουσίδη και κ. Κωνσταντίνου Χριστοδούλου πλαισιωμένων υπό μαθητευόμενων ιεροψαλτών ενώ στο συλλείτουργο που τελεσιουργήθηκε μαζί με τον Γέροντα Ευδόκιμο και τους Παναχραντινούς πατέρες συμπροσευχήθηκαν και αρκετοί εφημέριοι της νήσου.  Η πρωτοβουλία της εκδήλωσης μνήμης που όπως λέει χαρακτηριστικά ο Γέροντας Ευδόκιμος αποτελεί ύψιστο χρέος τιμής των Ανδριωτών όπου γης ανήκει  στον π. Αντώνιο Χορευτή του οποίου ο πατέρας συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πνιγέντες.




 Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δίνει μεγάλη σημασία στη προσφορά της αναίμακτης θυσίας που γίνεται υπέρ των κεκοιμημένων αναφέροντας πως ούτε οι προσφορές ούτε οι ελεημοσύνες γίνονται ανώφελα διότι όπως όταν εορτάζονται τα επινίκια των βασιλέων εγκωμιάζονται όσοι συνέβαλλαν στη νίκη και όσοι βρίσκονται στη φυλακή απελευθερώνονται, όταν όμως περάσει ο καιρός όσοι δεν πήραν χάρη δε τη παίρνουν πλέον.  Δεν νομοθετήθηκαν άσκοπα από τους Αγίους Αποστόλους οι ευχές υπέρ των απελθόντων κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας καθώς όταν ο λαός του Θεού μαζί με το ιερατείο υψώνει τα χέρια σε προσευχή, αυτό το κάνει για να ελκύσει τη θεική ευσπλαχνία της χωρίς όρια αγάπης του Θεού και ο καιρός της Θείας Λειτουργίας είναι ο καιρός για τα επινίκια.  Υπερθεματίζει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ρωτώντας, δε θα υποχωρήσει ο βασιλεύς στις επίμονες παρακλήσεις των δούλων του  ώστε να δώσει στους εξόριστους του άνεσιν των κολάσεων;  Ο Άγιος Αθανάσιος προσθέτει πως οι ψυχές μετέχουν ευεργεσίας τινός από την αναίμακτη θυσία. Εφ όσον δεν έχει βγει ακόμη η τελευταία απόφαση του Κριτή η καλύτερη στάση της Εκκλησίας είναι η στάση δέησης, η μνημόνευση των ονομάτων τους, η προσευχή υπέρ των νεκρών ούτως ώστε να τους θυμάται αιώνια ο Θεός.
Μετά το πέρας της Επιμνημόσυνης δεήσεως ο π. Αντώνιος Χορευτής αναφερόμενος προς τον Γέροντα Ευδόκιμο, αποκαλύπτοντας τα μύχια της καρδίας του, αναγνώρισε στον πρόσωπο του τον άνθρωπο που στήριξε αυτόν και την οικογένεια του όλα αυτά τα χρόνια καθώς το μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό του χαμού του βιολογικου του πατέρα υπερκαλύφτηκε από τον πνευματικό του πατέρα.  
Ο πολιός καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναχράντου απάντησε πως απλά δεν έκαμε τίποτα περισσότερο παρά το χρέος του όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι.
Στην συνέχεια τόσο ο δήμαρχος Άνδρου κ. Σουσούδης με τον απαράμιλλο λακωνισμό που τον διακρίνει όσο και ο έπαρχος κ. Λότσαρης που για μια ακόμα φορά μίλησε με τη σεμνή σιωπή του μας διδάξανε αμφότεροι πολλά.
 Το αποκορύφωμα της εκδηλώσεως ασφαλώς ήταν η τήρηση ενός λεπτού σιγής και το προσκλητήριο που κάλεσε ο δήμαρχος Άνδρου κ. Σουσούδης αναφέροντας έναν προς έναν τους κεκοιμημένους, όταν όλοι οι συμπροσευχόμενοι με ένα στόμα και εμφανή τη συγκίνηση απαντούσαν απών. 
Στην Εκκλησία όμως δεν υπάρχει διαχωρισμός ζώντων και νεκρών.  Οι πιστοί Χριστιανοί βιώνουν έντονα το γεγονός της υπερβάσεως του θανάτου, του εσχάτου αυτού εχθρού μέσα στην Θεία Λατρεία στην οποία ενώνονται ζώντες και κεκοιμημένοι σε μία ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ. Ο Τριαδικός Θεός είναι Θεός ζώντων και όχι νεκρών και μέσα σε αυτή την προοπτική ο θάνατος από διάλυση της συμφυιας ψυχής και σώματος που φοβίζει ως μη φυσική την ψυχή και την κάνει να δειλιά, καθίσταται διάβαση προς την αιώνια ζωή, στην πραγματικότητα της Βασιλείας του Θεού όπου υπάρχει πλέον η προσδοκία της μελλούσης Ανάστασης.  Βιώνοντας λοιπόν τον θρίαμβο του Χριστού επί του θανάτου δια της ενανθρωπήσεως, του πάθους και της αναστάσεως του και αναλογιζόμενοι το γεγονός πως κατά την διάρκεια της Προσκομιδής, όταν μνημονεύουμε ζώντες και νεκρούς τους τοποθετούμε στο ίδιο Άγιο Δισκάριο και κατόπιν όταν κάνουμε την συστολή τους βαπτίζουμε όλους μαζί με το σύνολο της Εκκλησίας στο Άγιο Ποτήριο μέσα στο Αίμα του Χριστού μπορούμε να ομολογήσουμε πως όντως στο προσκλητήριο του Σώματος και του Αίματος του Χριστού είναι όλοι αναμφισβήτητα ΠΑΡΟΝΤΕΣ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΝ ΑΝΔΡΩ











ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΝ ΑΝΔΡΩ





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΝ ΑΝΔΡΩ ΚΑΙ ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ